قبل از این که بخواهی در مورد من قضاوت کنی..

کفش های من را بپوش و در راه من قدم بزن.

از خیابان ها..دشت ها..کوههایی گذر کن که من کردم.

اشکهایی بریز که من ریختم.

دردها و خوشی های مرا تجربه کن.

سالهایی را بگذران که من گذراندم.

روی سنگ هایی بلغز که من لغزیدم.

دوباره و دوباره برخیز و مجددا در همان راه سخت قدم بزن.

همانطور که من انجام دادم.

بعد از آن زمان میتوانی در مورد من قضاوت کنی.