یک خبرنگار روسی در حاشیه راهپیمایی در پاسخ به سوال خبرنگار مهر درباره نگاه وی به راهپیمایی امروز مردم گفت: من انتظار این میزان از حضور مردم در راهپیمایی را داشتم. اما این راهپیمایی بیش از آنکه سیاسی باشد یک نوع جشن بود. ما از این راهپیمایی لذت بردیم. این برخلاف ذهنیت ما از اجباری بودن این راهپیمایی بود. رسانه های غربی اخبار این راهپیمایی و واقعیات در خصوص ایران را هیچ وقت به خوبی پوشش نداده اند. ایران حق دارد انرژی صلح آمیز هسته ای داشته باشد.

امسال در کنار شعارهای هر ساله مردم، شعارها و دست نوشته هایی چون "دولت ، مجلس اتحدوا اتحدوا"، "ایران کوفه نمی شود"، "سراسر بگذریم از جان اگر فرمان دهد رهبر"، "نه در شعب ابی طالب که در بدریم و در خیبر"، "سازش با آمریکا محال است"، "مذاکره سودی ندارد" شنیده و دیده می شد

صبر کن سهراب ! قایقت جا دارد؟

آب را گل کردند چشم ها را بستند و چه با دل کردند...

وای سهراب کجایی آخر ؟ … زخم ها بر دل عاشق کردن ، خون به چشمان شقایق کردند....

ای سهراب کجایی که ببینی حالا دل خوش سیری چند ؟

صبــــــــ ـــــــــر کن سهــــــــ ـــــــراب …!

قایقت جا دارد؟ من را نیز با خود ببر ، اینجا عاشقی بین مردم مرده است .